بگذارید دخترهایمان زنده بمانند

کشور هند یکی از معدود کشورهایی است که نابرابری جنسیتی بین دختران و پسران مشهود است.مردم پسران را نان‌آور خانه و دختران به شکل هزینه‌های اضافی می‌دانند. مطالعات در سال 2006 بیانگر آن است که طی 20 سال گذشته حدود 10 میلیون جنین دختر در هند سقط شده‌اند.اخیرا خبرهایی از جنایتهای هولناکی چون سقط جنین مونث در« نگالی» در شرق میراج خشم زنان انجمن ستاد مبارزه با تعیین جنسیت را شعله‌ور کرده است.

فعالیتهای دکتر «راهول شارما» که به گفته اسمیتا گوپتا، هماهنگ کننده ستاد انجمن ستاد مبارزه با تعیین جنسیت جنین :« آزمایشهای غیرقانونی تعیین جنسیت، سقط جنین با ابزار ابتدایی و غیر بهداشتی است.» موجب شده تا آنها تظاهرات کنند. زنان این انجمن خواستار اعمال قانون به کارگیری شیوه‌های تعیین جنسیت قبل از تولد که در سال 1994برای جلوگیری از نسل کشی فرزندان مونث  تصویب شد، بودند. این قانون، تشخیص و آشکارسازی جنسیت را نیز منع می‌کند.آنها سقط جنین را خطر جدی برای مادران باردار در سه ماه دوم و سوم می‌دانند.

روز گذشته و در دومین روز از تظاهرات زنان انجمن مبارزه با تعیین جنسیت جنین در حالیکه زنان معترض پلاکاردهایی به این مضمون « بگذارید دخترهایمان زنده بمانند.» و « از تشخیص غیر قانونی جنین خودداری کنید» روبروی درمانگاه «گانش» تجمع کرده بودند، با ماموران پلیس که با شکایت راهول شارما در محل حاضر شده بودند، درگیر شدند. در این درگیری سه نفر از زنان به شدت مجروح شدند و باقی با زور به میراج برده شدند.

راهول شارما که متهم اصلی این جنایت بشریست، اتهامات وارده از سوی این زنان را کذب می‌داند و می‌گوید:« من،مطابق قانون سقط جنین تا 12 هفته و بنا به دلایل پزشکی تا 20 هفته را نیز انجام می‌دهم.» اما مردم محلی ادعا می‎‌کنند سقط‌های بالای 20 هفته نیز در این مرکز انجام می‌گیرد که موجب فوت دو یا سه زن شده است. این درحالیست که راهول شارما ادعا می‌کند تمام بیمارانش را در اتاقهای استرلیزه و با بروزترین امکانات مداوا می‌کند و تاکنون هیچ زنی جان خود را به خاطر فعالیت‌های او از دست نداده است.

در این بین ایالت «کرالا» تنها ایالتی است که خبری از سقط جنین دختر در آن به گوش نمی‌رسد.